'Contrast'  |  18 augustus 2020

Babet heeft morgen haar eerste schooldag en vanochtend leerde ze fietsen zonder zijwieltjes. Wat een bijzondere tijd! Optimaal genieten, naast ook heel veel bijsturen en vooral ook geduldig zijn. Heerlijk om dit meisje om ons heen te mogen hebben!

Maar als ik dan op dit soort momenten de foto’s van Boris zie, schrik ik even van het contrast. Waar het leven van Babet zich met grote sprongen ontwikkelt, stopte dat van Boris nog voor het echt begon. Ik vind het soms zo onwerkelijk! Dat ik een zoon heb die niet meer leeft, maar ook dat ik een dochter heb van bijna vier! Mijn kinderen zo ver van elkaar verwijderd maar door onze liefde ook juist zo dicht bij elkaar.

Mensen denken wel eens ik dat ik door Vlinderkusje en mijn schrijven ‘te veel met Boris bezig ben’, of ‘in mijn verdriet blijf hangen’. Ik begrijp het wel, omdat mensen bang zijn dat ik het verdriet mijn leven laat bepalen. Maar niets is minder waar! De liefde voor mijn kinderen is het allerbelangrijkste, en dan deel ik graag. En bij beide is dat soms ook met tranen, verdriet of angst. Als moeder wordt je geconfronteerd met allerlei fases en gevoelens, en dat is ook zo wanneer je een kind verliest. Delen is geen zwakte, huilen ook niet. Het is simpelweg iets dat erbij hoort, om dat een kind krijgen én verliezen niet voor even is, maar voor altijd. In leven én in dood.

Liefs Anja

★

Meer lezen?

Na het verlies van Boris ben ik veel gaan schrijven over hoe het met mij en ons ging. Om lotgenoten te troosten en te steunen, onwetenden te leren, en het taboe dat er nog steeds heerst rondom babysterfte te doorbreken, heb ik besloten mijn schrijven te delen. Om deze redenen en meer, schreef ik ook een boek over onze zoon; 'Lieve Boris'. Het boek vind je via deze link. De overige blogs over Boris die ik nog steeds schrijf vind je hier.

Heb je vragen of wil je iets met me delen? Neem dan gerust contact met me op.

Liefs Anja

★