Een moederdag met gemis

_{Blog, 27 april 2025}

Mijn eerste moederdag. Ik weet het nog heel goed. Het was op 10 mei 2015, twaalf dagen nadat onze zoon stil werd geboren, en precies op de dag dat ik van hem was uitgerekend. En deze dag, mijn allereerste moederdag, die wilde ik niet.

Deze dag mocht niet bestaan…

Ik heb even opgezocht wat ik heb geschreven op deze bewuste dag nu al weer tien jaar geleden. Dat doe ik vaker om even terug te kijken en te reflecteren, maar gek genoeg vond ik niets. Meestal schreef en schrijf ik op bijzondere dagen iets over mijn gemis, maar op deze dag kwam er geen blog en ook staat er geen stukje in mijn boek ‘Lieve Boris’, ik schreef zelfs geen briefje aan hem. Zoals ik net al aangaf in het begin van deze blog wilde ik dat deze moederdag niet bestond, maar blijkbaar zat dit zo diep dat ik er zelfs niet iets over wilde of kon schrijven.

En toch, ondanks dat ik de dag min of meer ontkende, maakte Ad mij die ochtend wakker met een ontbijtje en een kadootje, omdat hij het belangrijk vond om deze dag juist wél te ‘vieren’. Hij had bloemen voor me gekocht, roze gerbera’s weet ik nog, en hij had een lief kaartje geschreven over dat hij zo trots op me was en noemde me de liefste moeder van de wereld. De contrasten in al mijn gevoelens waren enorm en dat maakte me in de war. Er was boosheid, verdriet, trots, liefde, en een diepe pijn in mijn lege buik, het was simpelweg teveel. Ik had hem nog maar een paar dagen voor moederdag verloren en begraven en het was te groot en te rauw voor mij om mee te kunnen dealen.

Jij blijft voor altijd mama

In de weken en maanden na het verlies van ons kind worstelde ik met mijn moederschap. Logisch ook! Ik had een zoon gebaard waar ik niet écht voor kon zorgen. Vooral de voor mij zo pijnlijke vraag ‘Ben ik wel een moeder’ spookte vaak door mijn hoofd. Want wat maakt nu dat je een moeder bent? Wanneer ben je een echte mama? Ben ík wel een echte mama?

Gelukkig leerde ik uiteindelijk dat moederschap maar bestaat uit één enkel ding, en dat is liefde! Het antwoord op al mijn vraag bleek zo eenvoudig en tegelijk zo allesomvattend. Want ook al moesten we hem verliezen, ik kon en kan hem nog steeds liefde geven. En eigenlijk heb ik, samen met mijn lijf en de natuur, toch negen maanden voor hem mogen zorgen. En ook na zijn geboorte had ik vijf dagen om hem alle zorg en moederliefde die ik in mij had te geven. Alleen stopte ik hem helaas niet een warm wiegje, maar in een lief klein kistje onder de grond. Maar ik stopte zijn lijfje in de grond, en niet mijn moederliefde, die is er nog steeds en die is sterker dan wat dan ook!

Het moederschap is er vanaf het moment dat je baby in je groeit. En mama ben je niet maar voor even, maar voor heel je leven. Altijd! En zo is het ook andersom, wanneer je je moeder moet missen. Ze is er misschien niet meer, maar de liefde die ze jou gaf, of het nu één dag of tientallen jaren was, die zal er altijd zijn. Dat is het magische van moeder en mama zijn. Die liefde is niet kapot te krijgen!

Moederdag vol herinnering

Vind jij het moeilijk deze dag te vieren? Als sterrenmama van een sterrenkindje, of als kind dat zijn of haar moeder moet missen? Probeer het maar. In het klein of in het groot, in gedachten of in daden, dat maakt niet uit, doe het vooral op jouw eigen manier. Want je kind of je moeder zullen er altijd zijn, al is dat misschien niet zoals je dat zo graag had gewild. Vier en eer de liefde voor elkaar op deze bijzondere dag. Ik weet écht hoe moeilijk het is, maar ook hoe belangrijk het is om onze moederliefde te blijven verzorgen en te blijven voelen. Want naast gemis en pijn, mag je ook altijd ruimte maken voor licht en liefde. Ze kunnen naast elkaar bestaan, zoals het leven is.

Ik wens je heel veel warmte en kracht toe wanneer je dat nodig hebt, en ik hoop dat mijn woorden je een heel klein beetje hebben kunnen helpen of helen.

Liefs Anja