Moederdag​  |  10 mei 2019

‘Moeders horen niet te sterven’. De woorden van een dierbare vriend tijdens het afscheid van zijn moeder. Het was een mooie dienst vol liefde. Eigen en puur. Een lieve verdrietige familie die nog lang niet toe was aan een leven zonder hun (schoon)moeder en oma. En toch, het leven bracht de dood, en ze gingen waar ze niet wilden gaan. Ik werd geraakt tijdens deze dag. Natuurlijk omdat ik onze vrienden met zoveel verdriet zag, maar ook door wat er werd gezegd. De woorden die de dood uiteindelijk maar zwak neerzette, en de liefde en het leven als duidelijke overwinnaar positioneerde. Een mooie boodschap en filosofie die ik absoluut deel, maar soms ook weer even moet horen om er in te blijven geloven.

‘Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten. Huil maar niet om mij’ klonk het door de speakers. ‘Makkelijk gezegd’ zul je misschien denken, maar het is wel waar. Iemand is pas definitief weg wanneer wij vergeten, en niet meer benoemen en liefhebben.

Dood is niet weg, maar een andere manier van bestaan. Liefde zorgt voor eeuwigheid, en dat geeft me hoop en is voor mij misschien wel de zin van het leven.

Er werd een gedicht (overdenking) voorgelezen. Eentje die me emotioneel brak. Het verdriet van onze vrienden in combinatie met de gedachten aan Boris overvielen me. Ik kon mijn tranen niet bedwingen en mijn lief en een vriendin grepen me stevig vast. Ook ík was daar niet alleen.

Sterven

We staan aan de kust en zien een schip met volle zeilen dat uitvaart naar de blauwe oceaan. Ze is schitterend en vol kracht. We slaan haar gade tot ze uiteindelijk  niet meer is dan een wit wolkje, daar waar de zee en de lucht samenkomen en in elkaar overgaan.

Dan zegt iemand van ons: “Kijk! Ze is weg! Ze is niet meer te zien!”

Haar mast, romp en rondhout zijn nog net zo groot als toen ze bij ons wegging en ze is nog net zo goed in staat haar levende lading naar haar haven van bestemming te varen. Haar kleiner geworden formaat zit in onszelf, niet in haar.

Op precies datzelfde moment, waarop iemand van ons zei: “Kijk, ze is weg!” zijn er aan de andere kant ogen die haar zien komen, en andere stemmen die de blijde roep overnemen:

“Kijk, daar komt ze!”

Vrije vertaling van ‘There is no death’ door Wayne Dyer  

Moeders horen niet te sterven. Kinderen horen ook niet te sterven. We zouden allemaal in liefde bij elkaar moeten blijven, omdat het leven samen zijn zo fijn is. En samen zijn kan nooit genoeg, vooral niet op Moederdag...

De eerste Moederdag zonder zijn moeder. De vijfde Moederdag zonder mijn zoon. Het had niet zo mogen zijn, en ik het fort vreselijk pijn. Toch weet ik dat ze blijven bestaan. Omdat wij ze nooit vergeten en ze voortleven in onze harten. En aan de andere kant van de oceaan, verder blijven bestaan.

Omdat liefde eeuwig is...

★

Meer lezen?

Na het verlies van Boris ben ik veel gaan schrijven over hoe het met mij en ons ging. Om lotgenoten te troosten en te steunen, onwetenden te leren, en het taboe dat er nog steeds heerst rondom babysterfte te doorbreken, heb ik besloten mijn schrijven te delen. Om deze redenen en meer, schreef ik ook een boek over onze zoon; 'Lieve Boris'. Het boek vind je via deze link. De overige blogs over Boris die ik nog steeds schrijf vind je hier.

Heb je vragen of wil je iets met me delen? Neem dan gerust contact met me op.

Liefs Anja

★