11 • 06 • 2019
Z W A R T
'Z W A R T' | 11 juni 2019‘
Het gat ging net open. Niet gewoon de standaard tranen omdat ik mijn zoon mis, maar tranen vol boosheid en wanhoop. Ik hoorde een liedje over een kindje met blauwe ogen en het gat barste in alle hevigheid open. Tranen die ik eigenlijk niet kan omschrijven waren het gevolg. Tranen vol pijn van het achterlaten van je kind. Vol van bevallen van de dood. Van het nooit meer terug zien en nooit meer aanraken. Van het donkerste dat er bestaat. Het meest zwarte dat het leven kan laten zien. De dood van een kind. De dood van mijn kind. De dood van Boris.
Deze tranen zijn anders dan normaal. Ze proeven naar toen en ik voel ze in mijn hoofd, ze lopen langs mijn hart. Het zijn de tranen van ruim vier jaar geleden toen de grond onder mij verdween. Ik voel de aarde weer wankelen onder mijn benen en grijp iets vast. Ik weet niet eens wat maar alles voelt donker en zwart.
Terwijl ik schrijf kom ik langzaam terug in de realiteit. Ik leef. Maar mijn zoon niet meer. Ik heb nog een dochter en zij is net zo mooi als haar broer. Voor haar blijf ik leven. Net als voor de rest van mijn gezin en familie.
Maar de pijn. Het gat en het donker. Ik wil dit niet voelen, en ik hoop niet dat het gat nog al te vaak openbarst. Ik kan niet weg lopen voor mijn leven, ik weet dat mijn zoon er niet meer is, dat voel ik elk moment van de dag. Maar het diepste diep, daar onder in mijn ziel. Daar waar de pijn het zwaarste is. Daar moet een slot op, en dat mag nooit meer open gaan. Kon ik dat slot maar vinden. Want nu is het maar gewoon wachten tot de volgende uitbarsting. De dood van je kind gaat nooit meer over. En die verwerk je nooit.
Levenslang mis ik mijn allermooiste Boris...
★
Meer lezen?
Na het verlies van Boris ben ik veel gaan schrijven over hoe het met mij en ons ging. Om lotgenoten te troosten en te steunen, onwetenden te leren, en het taboe dat er nog steeds heerst rondom babysterfte te doorbreken, heb ik besloten mijn schrijven te delen. Om deze redenen en meer, schreef ik ook een boek over onze zoon; 'Lieve Boris'. Het boek vind je via deze link. De overige blogs over Boris die ik nog steeds schrijf vind je hier.
Heb je vragen of wil je iets met me delen? Neem dan gerust contact met me op.
Liefs Anja